Eigenlijk stond er altijd het lidwoord ‘a’ voor, maar die is mettertijd weggevallen. En laten we eerlijk zijn, zo’n alliteratie staat gewoon leuk en bekt gewoon lekker.
Het geloof is wel een van mijn favoriete onderwerpen. Niet dat ik gelovig ben, integendeel, maar ik vind het een boeiend onderwerp en iedereen heeft er wel een mening over en een visie op. Deze tekst gaat over de hemel en aangezien die al heel oud moet zijn, zal het wel tijd zijn voor een flinke opknap beurt.
Waarschijnlijk snap je al dat het geheel symbool staat voor het opfrissen van de hele kerkelijke gemeenschap, want vele van die gemeenschappen zijn eigenlijk nog veel te confessioneel en het mag allemaal wel wat moderner en eigentijdser.
In couplet 1 zien we hoe twee priesters en een heilige onder het genot van een drankje – want echte geestelijken zijn niet vies van een borrel, neut of pilsje – de handen uit de mouwen steken en de boel eens flink in de verf gaan zetten. Het woord ‘spirits’ zou hier ook nog opgevat kunnen worden als (heilige) geesten. Het past binnen de context van het lied en ook binnen de context van de andere teksten die ik geschreven heb. Zoals je ziet is de dag net begonnen, zit de verf nog in de bus, zijn de kwasten nog schoon en verwachten ze dat het een koud kunstje zal zijn.
De kleuren van de hemel worden wit en blauw, gelijk die van de lucht. De hemel is immers niet zichtbaar dus camouflagekleuren zijn een pre. Een paar mooie nieuwe spijkers, een likje verf en her en der even wat vastlijmen en moet je dan eens zien.
Het tweede couplet omschrijft de huidige staat van de hemel (de staat van de kerk en van het christendom in de huidige samenleving) en hoe het allemaal sterk in verval is geraakt. Laten we eerlijk zijn, de schandalen in de Katholieke kerk zijn niet mis te verstaan en de manier waarop ze de zaken onder stoelen en banken schuiven is niet chique. Schouders eronder en aanpakken. Of – zoals het een ras-Rotterdammer betaamt – niet lullen, maar poetsen. En dat zullen de lieden van de kerk echt zelf moeten doen, want het wordt niet voor ze gedaan.
Het geloof wordt vaak geassocieerd met oorlog, want veel oorlogen worden gevoerd in naam van het geloof. Vandaar dat liefde een belangrijk ingrediënt vormt bij de opknapbeurt. En als de Heer dan komt kijken, dan zie Hij dat alles goed is. In ieder geval een stuk beter dan dat het nu is.
Wat ik zelf heel tof vind is dat het laatste couplet eigenlijk couplet 1 is, maar door een paar kleine aanpassingen een heel andere betekenis krijgt. De dag is voorbij, er is hard gewerkt, de klus is geklaard en tevreden wordt er gekeken naar het resultaat. Ongelooflijk wat je kunt bereiken met samenwerking. Hopelijk neemt de kerk aanstoot aan deze tekst en gaan ze eens een keer beginnen met het opfrissen en met het aanpakken van alle misstanden.
Releasedatum: 16 maart 2018
Track op EP: Holy Smokes
Tekst: Mike Michels
Muziek: Mike Michels, Jasper van Vugt, Jan-Jaap Tanis
Lyrics
Two old priests, some spirits, and a saint
Out there in the morning sun
Two clean brushes and a little lick of paint
This will be a job well done
A finer shade of blue with a little tint of white
Heaven’s gonna look brand new
A little lick of paint is gonna make it look all right
Nails, tape, paint, and glue will do
Heaven’s gonna look brand new
Dirty ol’ nails, some rusty ol’ frames
Heaven’s in a bit of decay
Two old priests some spirits and a saint
Are gonna make it go away
A little bit of love and a little bit of light
A little bit of morning dew
He will come and see and think it all right
It will be as good as new
Heaven’s gonna look brand new
Two old priests, some spirits and a saint
Out there in the evening sun
Two dirty brushes, a little lick of paint
They say it’s a job well done